Oxymoronica ...

Paradoks Saamgepers

My gaap n stille kreet -
'n stilgil van kritiek verskans as kompliment
My emosies promisku sonner sentiment -
'n alleenheidsongeloof in naaktheid ongesiens
Die realiteit 'n tragedie-illusie vol plesier
My komminpassie nie so 'n kommin observasie
My kommin sense nie so kommin as ek my skryf
Instaar in die skoonblaaiboek en druppels bloed
Angstigelegant uit my voorkop tap op die nuwe boek

Jou staar slaan die kant van my gesig soos
'n Stilkreet wat skrams my hart kom roer as
Jou pinkiepunt die bewing in my lyf wegstreel, vol
Deernis die ritueel volvoer en wegglip
sonder terugkyk na gisters die toekoms in

Die spieel kaats grou skadu's oor jou
kaalgyt en drup 'n somber traan vol sout
Nasmaak in my mond...

Stap van hoek tot hoek sonner kyk maar
Jou neus snuffel die vriendskapsskaduwees wat uitspiraal
In sirkels van ongeluk waar lusfantoom en realiteit bewegingloos
Horisons ontmoet
en die geprikte duimnael bloed stort
As my vingers erektiel-vyftallig my lyf bespring en
Balle borste word in my genitale hand
met die geisoleerde middelvinger wat
Rooi uitpis-ontplof en my
Alleen, steriel agterlaat
Onaangeraak.

Pierre du Toit